HAPPY 7TH ANNIVERSARY BAMBI!

ang sarap talaga mag reminisce ng past lalo na pag love story nyo ang pinag uusapan... minsan hanggang madaling araw nagkukwentuhan kami.

naisip ko ngayong hapon bago ako matulog, ang dami na pala naming napagdaanan. kung iisipin, ilang beses na rin kaming naghiwalay. distance-wise huh... dahil isang beses lang kaming nagbreak in 7 years - nung nagpunta ako ng dubai at pinaranoid ng lola ko si bambi.

naiyak nga ako kasi naalala ko nung paalis ako papuntang dubai, ang hirap talaga umalis sa naia airport. lumabas pa ko ulit tapos wala na sya don (sya lang kasi mag-isa ang naghatid sakin) at bumaba pa ko sa arrival para habulin sya. at mas lalo ko lang palang pinahirapan ang sarili ko kasi mas lalong masakit yung yakapin ka nya uli at alam mong matagal pa uli bago mo maramdaman yung yakap nya...

although hindi yun ang first time na nagkahiwalay kami kasi 2 months pa lang kami noon nung pumunta sya ng boracay for 1 month... ang hirap pag magkausap kayo sa phone at alam nyong pareho kayong nakatingin sa buwan, pero ang layo ng distance nyo sa isa't isa...

ang hirap din pigilin ng luha nung umuwi ako sa pilipinas galing bahrain. hindi ako makalingon sa kanya dahil alam kong tutulo lang ang luha ko pag lumingon pa ko uli.

yan ang mga moments na nagpapaalala sakin kung gano ako kaswerte at kasama ko ang asawa ko ngayon. naranasan ko na kung gano kahirap pag malayo kayo sa isa't isa. super hirap, kaya maraming nagbe-break dahil hindi mo maiiwasang masaktan sa simpleng katotohanan na malayo sya sayo.


pero aside from those things, marami din akong naalalang magaganda. yung first kisses, yung super sweet na first few months... nung hinahatid nya ko sa lyceum..

pero pag naaalala namin ang past, walang makakatalo sa 'kung pano kami nagkakilala'... kahit paulit ulit di namin maiwasang mapangiti at kiligin pag naalala namin yung unang beses kaming nag usap...

summer non, kaya asa labas ako ng bahay ng tita ko, me semento kasi doon na mahilig namin upuan ng mga kaberks... at napadaan sya.

siguro isang linggo na kaming nagkikita pero hindi kami nag-uusap. kaya nabuo ang pangalang bambi starlight dahil alam ng mga pinsan ko na crush ko sya. so dapat me code name! sya ang pinakamaingay sa court, pinakamakulit at pinaka-cute! hindi nya ko nilalapitan kaya naisip kong magpatono ng gitara para lumapit sya. naks, me tactics! anyways hindi pa rin sya lumapit dahil kuya nya na ang andon... nahiya daw sya. ngayon lang nya inamin na gusto nya rin palang makipag-usap...

so pagdaan nya, buti na lang medyo lasing sya, kasi kung hindi, alam kong di sya hihinto sa tapat ng bahay ng tita ko. dahil sa alak syempre... confident na sya nung gabing yon. pero hindi sya smelly no...

summer non ha, pero nanginginig ako sa lamig... ganon pala yun. hindi ko makakalimutan kung ano yung naramdaman ko nung gabing yon, kasi di ko na sya uli naramdaman kahit kelan sa buhay ko. kaya napaka-magical ng gabing yon para sakin. kahit nag usap lang naman kami.

don nya ko tinanong kung pwede nya ko sunduin sa lyceum. at dun na kami nag umpisa. ang sarap ng may nanliligaw sayo no? me nagpapasalubong ng siopao, me nagse-save ng upuan, me tagapaypay ng lamok...

siguro sinagot ko sya after two weeks. para sakin ang bilis non, pero at that time alam kong first and last love ko na sya.

sabi nya, yun ang mga moments na hindi nya mapigilang mapangiti pag naaalala. nakikita nya na kasi ako simula bata pa lang. crush nya na nga ako non e.. pero nung lumalaki na kami hindi na kami masyadong nagkikita kasi sa nanay ko kami tumira. mga ilang street lang naman ang layo pero hindi katulad ng sa tatay ko kami nakatira na ilang bahay lang ang layo namin sa kanila.

pwera na lang pag uwian ko nung highschool, pag napapadaan ako sa court nila pauwi samin, lagi nyang tinatanong ang pinsan ko. lagi lagi. 'tin, si bonbon?' ang lagi kong maririnig habang nagbabasketball sya. akala ko gusto nya lang talagang malaman kung anong nangyayari sa kuya ko na kaklase nya dati, pero style nya lang daw pala yun.

tomboy ako non, at galit sa mundo. kaya hindi ko sya pinapansin. kung alam ko lang na sya pala ang mapapangasawa ko at magiging tatay ng anak ko, ano kaya ang ginawa ko?


nung college kinuha uli kami ng papa ko. at di na ko tomboy non haha. kaya nya ko napansin dahil rugged daw ako manamit, at ang ganda ng buhok ko, zenki nga ang tawag nya don. pero higit sa lahat, ang simple simple ko daw.

nung una nya uli akong nakita, paalis ako ng bahay ng tita ko, dahil dun kami nirelocate ng papa ko, sa bakanteng kwarto don. sabi nya nung paakyat ako ng court noon ang moment na hindi nya makakalimutan. dahil nagbabasketball daw sya at pagbaba ng tingin nya pagkatapos nya magshoot, ako daw ang nakita nya. sabi nya 'aba... gumanda sya!'... saka sya tinamaan ng bola dahil sa kakatingin sakin.

nung nag usap kami sa tapat ng bahay ng tita ko, hindi rin daw nya maiwasang kiligin pag naaalala nya yun. lalo na yung part na binabato ko sya ng papel... parang bata no.

ang dami naming theme songs. mga isang buwan pagkatapos ko syang sagutin nagdala sya ng napalaki ang napakalumang song book na ang daming magagandang kanta. lagi kaming naggigitara at nagkakantahan non.

pag me lakad ang tropa, lagi kaming magkasama. swimming lagi yun sa laguna. o di kaya sa batangas.

siguro me mas romantic pang love story kesa samin, pero lagi kong sinasabi, kahit papiliin ako ng ibang buhay, ito pa rin ang pipiliin ko dahil alam kong darating sya sa buhay ko...

alam ko mahaba pa ang panahon at marami pang pwedeng mangyari. pero in seven years na kasama ko sya ang pinakamasaya sa buhay ko...